از همان روزی که دست حضرت قابیل |
بگذار تا گریه کنم!
برای محبتی که نیست.برای دنیایی که انجمن حمایت از حیوانات دارد ولی انسان عریان و پا برهنه میدود بگذار تا گریه کنم! برای عاطفه ای که نیست.برای دنیایی که زیست شناسان رمانتیکش هنوز سوگوار انقراض نسل دایناسورند.برای انسانی که راه کوره های مریخ را شناخته اما هنوز کوچه پس کوچه های دلشو نشناخته
|
||
[ |
صفحه قبل 1 صفحه بعد
.: Weblog Themes By LoxBlog :.